Friday, November 29, 2013

Egypt to buy Israeli gas via Cyprus | Turkish World Bulletin

Updating: 15:46, 29 November 2013 Friday

Egypt to buy Israeli gas via Greek Cyprus

Egypt to buy Israeli gas via Cyprus

A report has revealed that Egypt may be looking to purchase Israel natural gas via Cyprus in return for Israeli use of an Egyptian liquification plant.

World Bulletin / News Desk

A report has raised new questions as to the reason for the ousting of the elected Egyptian president Mohamed Morsi on July 3.

According to the report, it is likely that the decision to oust Morsi was made over his refusal to honor agreements made with Israel during the reign of his predecessor Hosni Mubarak, and refusal to work with Israel in regards to natural gas reserves in the eastern Mediterranean’s Levant Basin.

During Hosni Mubarak’s era, Egypt agreed to supply Israel with 45% of its natural gas via a pipeline across the border from the Egypt’s Sinai city El Arish to Israel’s Ashkelon. However, this supply was cut-off after Mohamed Morsi came to power in 2012.

Despite being ousted in a military coup by Army General Abdel Fattah al-Sisi a year later, anti-coup resistence in the Sinai Peninsula has put the pipeline at risk, having come under attack by local rebels a number of times. Moreover, since 2012, Israel has found a substantial amount of natural gas reserves close to its shores, promising it the potential to become energy independent for the first time in its history. Meanwhile, in a reverse situation, Egypt has been facing a shortage of natural resources since Morsi was elected, forcing them to now consider purchasing natural gas from Israel.

Israeli officials have suggested reopening the El Arish-Ashkelon pipeline to now supply Egypt’s fuel demand. However, while a Brookings Institute showed that 46% of Egyptians supported renewing ties with Israel, 44% were against such a move. Should the post-coup government in Egypt enter into a direct transaction with Israel, it could lose its authority over half the population.

However, officials may have stumbled upon an agreement that would benefit both Israel and Egypt – by dealing indirectly via Cyprus. As a strategic neighbor and ally of both Israel and Egypt in the eastern Mediterranean, Cyprus is also becoming a main player in the exploration of gas reserves in the Levant Basin. The island's government has been involved in joint exploration projects with Israel in the region, and has granted drilling permission to Block 12 of the Aphrodite Field to U.S. state-owned firm Noble.

Israel has an interest in Cyprus, as it not only promises them more access to the European market, but plans to begin building a liquification plant on the island in 2016 will allow Israel to supply the demand of the Far-Eastern nations for Liquified Natural Gas (LNG) for a cheap price. However, Israel has already began exporting natural gas, and in order to compete with Australia, Mozambique, the U.S., Canada and Russia, who have already offered to supply the Far-East with LNG by 2018-2020, Israel needs to act quickly and therefore cannot afford to wait for the Cypriots to complete their project.

Israel has now set its sights on an Egyptian liquification plant. Under the leadership of Mohamed Morsi, it would have been very unlikely that Israeli LNG shipments would be allowed to pass through the Suez Canal en route to the Far-East, but since his ousting cooperation between Israel and Egypt looks likely to turn a new page. In return, Egypt could gain access to eastern Mediterranean natural gas supplies, but since Egypt lacks a regasification plant, it cannot benefit from the gas it liquifies. Therefore, the only way for Egypt to get this gas would be via the risky pipeline across between El Arish and Askelon, which would of course cause a stir in the Egyptian public.

Currently, Egypt gets its gas supply from Qatar, who the Egyptian Petrol Minister has accused of inflating the Egyptian market. He also revealed that Egypt is currently in talks with Cyprus over purchasing natural gas. However, the Cypriot government has is still in the process of exploring its own reserves and is negotiating a deal with Israel to supply the island with gas while exploration works continue. This means any deal between Egypt and Cyprus would, at least in the short-term, be over Israeli reserves. Cyprus may even decide to agree to supplying Egypt with natural gas in return for using Egypt’s liquification plant.

Although involving Cyprus as a mediator for Egyptian-Israeli energy deals would mean longing out the process, it is likely that Israel will send its gas to the island, which will later be liquified in Egypt, only to return to Israel for export to the Far-East. That way, it will appear as if Egypt is buying gas from Cyprus when it is in fact buying it from Israel, thus avoiding criticism from the Egyptian people.

None of this would have been possible under Mohamed Morsi, who was open in his stance against dealing with Israel, whether directly or indirectly. The Middle-East Monitor suggested that meeting Egypt's fuel needs could be the main reason for his ouster.

Link to article: http://www.worldbulletin.net/?aType=haber&ArticleID=123968

Thursday, November 28, 2013

Turkish MP supports ‘peace pipeline’ | Jerusalem Post

Turkish MP supports ‘peace pipeline’

By SHARON UDASIN

11/28/2013 23:28

Pipeline could be way to solve Cyprus problem, which would facilitate Turkish EU membership, MP says.

Leviathan holds 453 billion cu.m. of gas. Photo: Albatross

A “peace pipeline” that connects the natural gas resources and infrastructure of Israel, Cyprus, Greece and Turkey is nothing less than “inevitable,” a Turkish parliament opposition party member told The Jerusalem Post on Thursday.

“My rationale is not based on a drive for profit or access to energy resources; it is based on a moral imperative,” said MP Aykan Erdemir, a member of the party assembly of the Republican People’s Party.

Now that the Israeli government has cemented an export policy, the country must decide where precisely to sell its precious resource. Both Cyprus and Turkey, the latter of which does not recognize the former’s sovereignty over the entire Cypriot island, are courting Israel – Cyprus through liquefied natural gas export options and Turkey through a pipeline to its shores. Such a pipeline, however, would require passage through Cyprus’s internationally recognized waters.

Although acknowledging that his vision is idealistic, Erdemir said he is confident the world will eventually see Israeli and Cypriot natural gas flowing through a single pipeline that crosses through Cyprus and emerges in Turkey.

“Politicians can give you many reasons why this can’t happen, but it takes a statesman to build peace,” he told the Post.

“Most similar projects in world history have been carried forward against improbable odds by visionary statesmen.”

Erdemir, who has represented the city of Bursa in parliament since June 2011, has been a member of the socialdemocrat opposition party in Turkey since December 2010.

Before entering politics, the Harvard University doctoral recipient worked as an associate professor of sociology at Middle East Technical University between 2004 and 2011.

Erdemir spoke with the Post on the sidelines of a conference on “Offshore Energy Discoveries and the Geopolitics of the Eastern Mediterranean,” held at the Hebrew University in Jerusalem’s Truman Institute, in conjunction with the Konrad Adenauer Foundation.

To facilitate the creation of the pipeline, Erdemir stressed that all of the parties involved “need to tackle aggressively the Cyprus question” – namely, the issue of whether the Republic of Cyprus government presides over the entire island as is currently internationally accepted, or whether the Turkish Republic of Northern Cyprus has a legitimate claim to its occupied territory.

“On all sides we need to be open to compromise, so the peace pipeline could also be an avenue into solving the Cyprus problem, which in turn would facilitate Turkish EU membership,” he said.

Stay on top of the news - get the Jerusalem Post headlines direct to your inbox!

by Taboola

Tuesday, November 26, 2013

Tamar-Leviathan partners: significant signs of gas in new reservoir | Jerusalem Post

Tamar-Leviathan partners: significant signs of gas in new reservoir

By SHARON UDASIN

11/26/2013 12:10

Tel Aviv Stock Exchange reports signs of hydrocarbons, petroleum; findings are still 'estimates and assumptions, which contain no certainty.'

Tamar natural gas rig. Photo: Albatross

Based on tests carried out during exploratory drilling trials, the stakeholders in a potential new natural gas reservoir announced significant signs of hydrocarbons in the field, in a Tel Aviv Stock Exchange report on Tuesday.

Although the partners involved in exploring the new field – called Tamar Southwest – have not announced an updated estimate as to the quantity of gas in the reservoir, before drilling began in August, they released a TASE report estimating that the field would contain approximately 19 billion cubic meters of gas. Tamar Southwest, as its name indicates, is located southwest of the much larger, 282-b. cu. m. Tamar reservoir and southeast of the even larger, roughly 535-b. cu. m. Leviathan reservoir.

Because the Tamar Southwest reservoir is located mostly within the Tamar license block, but also overlaps with the Eran license block – the block sandwiched between the Tamar and Leviathan gas fields – Tamar partners will own an 80% share of Tamar Southwest, while the Leviathan partners will hold a 20% share.

At Tamar, Houston-based Noble Energy holds 36%, Delek Drilling and Avner Oil Exploration – both subsidiaries of the Delek Group – each own 15.625%, while Isramco owns 28.75% and Dor Gas owns 4%.

At Leviathan, Noble Energy owns 39.66%, Delek Drilling and Avner Oil Exploration each own 22.67% and Ratio Oil Exploration holds 15%.

The tests used to draw the conclusion that significant amounts of petroleum are likely present in the reservoir involved "logging while drilling" – acquiring real time data during drilling – techniques, which showed that the target drilling layer probably contains natural gas, the companies explained in their TASE report. At this stage, drilling activities to reach the final target depth are taking place, after which drillers will execute works for the stabilization and preservation of the drilling hole, the companies said. This will enable the explorers to initiate "wireline logging" examinations, which will include electrical, seismic and magnetic tests.

Although stressing that there is likely a significant presence of natural gas in the Tamar Southwest reservoir, the companies acknowledged that "at this stage there are only estimates and assumptions, which contain no certainty."

Stay on top of the news - get the Jerusalem Post headlines direct to your inbox!

Link to source: http://www.jpost.com/Middle-East/Tamar-Leviathan-partners-significant-signs-of-gas-in-new-reservoir-333049

Monday, November 25, 2013

Pipe Dream: Israel-Turkey ‘Peace Pipeline’ Unlikely to Thaw Relations | Defense One

Pipe Dream: Israel-Turkey ‘Peace Pipeline’ Unlikely to Thaw Relations

AAFont size +

MIDDLE EAST ISRAEL STRATEGY

Allison GoodNovember 25, 2013

There are two camps regarding the subsea natural gas “peace pipeline” between Israel and Turkey: those who believe that economics trumps political differences, and those who do not. While the international business sector firmly belongs to the first camp, current and former Israeli officials, for the most part, seem to gravitate towards the latter.

Clear to both sides, however, is that the pipeline is not going to help restart the formerly warm Israeli-Turkish strategic relationship the U.S. desires. It is irresponsible to hypothesize that the construction of a “peace pipeline” would lead to the resumption of joint military drills and lucrative bilateral defense contracts in the private sector, much less intensive cooperation on Syria. The warm relations of the 1990s and early 2000s are certainly not coming back.

Nowhere was this schism more apparent than at this week’s Israel Energy and Business Convention. Former U.S. Ambassador to Azerbaijan Matthew Bryza, who currently serves as a board member at Turkish pipeline operator Turcas Petrol, which proposed the $2.5 billion project in September, told the audience he senses a willingness in Turkey “to move forward,” was confident enough to hypothesize that the diplomatic impasse “will be resolved in tandem with a pipeline agreement.”

Former director general of Israel’s Ministry of Foreign Affairs Alon Liel sees the situation differently. The gradual decline in Israel-Turkey relations that culminated in the Mavi Marmara incident in 2010, which suspended military and diplomatic cooperation, is not something that can be resolved through economic cooperation alone, given Prime Minister Erdogan’s increasingly belligerent rhetoric against Israel.

“As long as Erdogan is Prime Minister, it won’t be possible to do a project or an agreement at the strategic level,” he told the convention. “If we isolate Erdogan and he is out of the picture, the chances or reaching an agreement are much greater.”

Liel’s conviction that a political resolution must come before a pipeline can be conceived is shared by others who have served in the foreign ministry. They doubt that the private sector can pressure Erdogan into a deal.

Regardless of whether or not this stance more accurately assesses the current situation, it signals a total lack of will to bow to Ankara’s conditions for reconciliation. Private companies may be in the driver’s seat when it comes to pipeline projects, but commercial deals cannot repair such a broken bilateral relationship. For American national security and strategic interests in the region, which relied on Israeli-Turkish military cooperation as a buffer against the neighborhood’s extremist regimes, this stark reality is yet another indication that President Obama’s strong push for rapprochement is moot.

A pipeline project could, however, further Washington’s security interest in preventing Turkey from turning to Russia in the face of the deteriorating U.S.-Turkey dynamic. Just last week, Erdogan once again asked President Vladimir Putin for membership in the Shanghai Cooperation Organization (SCO), which provides for military cooperation between Russia, China and several former-Soviet states. This, in addition to Turkey flirting with the idea of buying a long-range anti-missile system from China, is a particularly troubling development for the U.S. relationship with Ankara.

If feasible, a Turkey-Israel pipeline could drive a powerful wedge between Moscow and Ankara. Russia’s political leverage in Eurasia depends in part on its position as the European Union’s largest natural gas supplier. Most of the gas that Turkey consumes is Russian. But as the energy hub that transports Russian gas to Europe through a system of pipelines, any effort on Turkey’s part to diversify its own supply sources may have a ripple effect. Introducing Israeli gas into Turkey’s mix could open a door to Europe, reducing Russia’s share in an already stagnating market.

While a natural gas pipeline from Israel to Turkey would certainly serve U.S. national security interests, the prospects for such cooperation are quickly fading. Decisions about Israel’s gas export routes must be made as soon, given that the inevitable dominance of American shale gas and the proliferation of emerging markets will soon produce a natural gas glut. Ultimately, such a geopolitically and economically advantageous project cannot happen absent a political process.

Allison Good is a Jerusalem based freelance journalist

Link to source: http://www.defenseone.com/ideas/2013/11/pipe-dream-israel-turkey-peace-pipeline-unlikely-thaw-relations/74444/

Πρώτος στόχος είναι, ακόμα κι αν υπάρχουν δυσκολίες και αντιξοότητες, το LNG | Φιλελεύθερος

Δευτέρα, 25 Νοεμβρίου 2013 7:35 πμ

Πρώτος στόχος είναι, ακόμα κι αν υπάρχουν δυσκολίες και αντιξοότητες, το LNG

Γιώργος Παμπορίδης: Να αναπτύξουμε πιο στενές σχέσεις με το Ισραήλ

Αποστολή με email Εκτυπώστε την σελίδα

Το βιβλίο του δρα Γιώργου Παμπορίδη «Οι υδρογονάνθρακες της Κυπριακής Δημοκρατίας», που κυκλοφόρησε πριν μερικούς μήνες, προκάλεσε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, και οι βασικές του αρχές αποτελούν και τις βάσεις του εκλογικού προγράμματος του Νίκου Αναστασιάδη στις προεδρικές εκλογές. Ο δρ Παμπορίδης αξιολογεί σε μια συνομιλία με τον «Φ» το τοπίο με βάση τις εξελίξεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων στην κυπριακή ΑΟΖ όπως και του ισραηλινού φυσικού πλούτου και το πώς είναι δυνατό να επηρεάσουν τις εξελίξεις στο Κυπριακό σε σχέση με την Τουρκία. Μιλά και για το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο συνολικό σκηνικό με το φυσικό αέριο, σημειώνοντας ότι το κυπριακό είναι ουσιαστικό ευρωπαϊκό αέριο.

Συνέντευξη: Πέτρος Θεοχαρίδης

-Δεδομένων των επαφών, των γνώσεων, της εμπειρίας σας, ποια είναι η εντύπωση που έχετε για την εξέλιξη των σχέσεων Κύπρου - Ισραήλ σε θέματα φυσικού αερίου; Η συνεργασία Κύπρου - Ισραήλ, αν τεθεί σε σωστές βάσεις, μπορεί να προχωρήσει σημαντικά. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε νέα φάση: νέες συνθήκες της σχέσεις του με την Αίγυπτο, ακόμα και με τη Σαουδική Αραβία, με τις οποίες έχει σχεδόν ταυτόσημες θέσεις στα θέματα Μέσης Ανατολής. Με την Ιορδανία διατηρούσε πάντοτε ιδιαίτερες σχέσεις. Με το Ισραήλ μπορούμε να αναπτύξουμε πολύ στενότερες σχέσεις, χωρίς να διακινδυνεύσουμε της σχέσεις μας με την Αίγυπτο, η οποία θεωρώ ότι πρέπει να αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα της πολιτικής μας στην περιοχή. Με καλές εξηγήσεις με την Αίγυπτο, μπορούμε να έχουμε πολύ πιο στενές σχέσεις με το Ισραήλ.

-Οι σχέσεις της με Ισραήλ και Αίγυπτο πρέπει να συμβαδίζουν και με αυτές της Ελλάδας με τις χώρες αυτές; Πρόσφατα είχαμε κάποιες κοινές επαφές μεταξύ Αιγύπτου - Κύπρου - Ελλάδας. Για παράδειγμα, στο καυτό και κύριο θέμα των υδρογονανθράκων, η πολιτική ή ακόμα και τα συμφέροντα Κύπρου και Ελλάδας δεν είναι πλήρως ταυτόσημα. Δεν είναι απαραίτητο να συμβαδίζουν οι σχέσεις της Κύπρου με της γειτονικές της χώρες με αυτές της Ελλάδας. Σε σχέση με τους υδρογονάνθρακες θα πρέπει να πούμε πως οι τεχνολογικές εξελίξεις είναι τέτοιες που απαιτούν συνεχή προσαρμογή. Για παράδειγμα, πριν έξι χρόνια θα ήταν αδύνατο να γίνουν γεωτρήσεις σε τέτοιο βάθος όπως αυτό που βρέθηκαν τα κοιτάσματα της Κύπρου και του Ισραήλ. Τώρα υπάρχει δυνατότητα. Το ίδιο ισχύει και για τους αγωγούς. Μπορεί τεχνολογικά να είναι δυνατός κάποιος αγωγός στο επόμενο διάστημα. Το Ισραήλ, για παράδειγμα, τώρα έχει θέσει ως προτεραιότητα την υλοποίηση της καλωδιακής ηλεκτρικής σύνδεσης -του Euroasian Interconnector- μέσω Κύπρου που θα συνδεθεί με την Ευρώπη. Δεν προβαίνει σε αυτή την ενέργεια επειδή θέλει να πωλήσει ηλεκτρισμό. Θέλει να έχει εναλλακτική οδό τροφοδοσίας με ηλεκτρισμό σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Ταυτόχρονα το καλώδιο έχει και ανάδρομη δυνατότητα. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αξιοποιήσουμε. Αν το καλώδιο μπορούσε να πάει απευθείας στην Ελλάδα από το Ισραήλ, εμείς δεν θα είχαμε κανένα λόγο και ρόλο. Οι στενές σχέσεις του Ισραήλ με την Ελλάδα διατηρούνται και οι δύο χώρες ξέρουν ταυτόχρονα ότι η κάθε μία έχει τις δικές της προτεραιότητες και σχεδιασμούς σε σχέση με τους υδρογονάνθρακες. Εμείς μπορούμε να προωθήσουμε τους δικούς μας στόχους, σε συνεννόηση με την Ελλάδα, αλλά με σεβασμό στις ιδιαιτερότητες του κάθε κράτους.

-Εδώ μιλούμε για την κυρίαρχη προτεραιότητα, που είναι το τερματικό υγροποίησης… Το LNG είναι μονόδρομος. Είναι ο πρώτος στόχος και πρέπει να είναι ακόμα και αν υπάρχουν δυσκολίες και αντιξοότητες. Και σίγουρα υπάρχουν. Αν ήταν ιδανικά τα πράγματα η καλύτερη λύση θα ήταν ο αγωγός μέσω Τουρκίας. Δεν θα πρέπει να θεωρείται ανάθεμα. Και θα πρέπει πολιτικά να δείξουμε στην Τουρκία ότι αυτή θα πρέπει να προβεί στα δέοντα μέτρα ώστε να αλλάξει το σκηνικό και να είναι εφικτός ο αγωγός μέσω της. Δεν θεωρώ ότι το θέμα πρέπει να είναι «ταμπού». Κάποιοι πολιτικοί λένε πως δεν τέθηκε ποτέ θέμα αγωγού μέσω Τουρκίας. Κι αν δεν τέθηκε θα έπρεπε να τεθεί. Υπό διαφορετικές συνθήκες, χωρίς κυπριακό πρόβλημα η Τουρκία θα μπορούσε να είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός μας εταίρος. Μπορούμε να τον προβάλουμε λοιπόν σαν κίνητρο στην Τουρκία για επίλυση του Κυπριακού. Βέβαια το LNG θα είναι πάντα το δίχτυ ασφαλείας της Κύπρου.

-Γιατί το βλέπετε έτσι; Η Τουρκία είναι μια αγορά τεράστια, με τον μισό της πληθυσμό κάτω των 30 ετών. Ο πληθυσμός της, η γεωγραφία της, η οικονομία της, δεν μπορούν να αναπτυχθούν αν δεν λύσει η Τουρκία συστημικά της προβλήματα, μεταξύ των οποίων θεσμικά αλλά και το ενεργειακό. Η Κύπρος θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή μεγάλων επενδύσεων για την Τουρκία. Η επόμενη μέρα βρίσκει την Τουρκία να μας έχει ανάγκη ως πύλη επενδύσεων. Ωστόσο, με την εξέλιξη που παρατηρούμε σε σχέση με τον Ταγίπ Ερντογάν, η Τουρκία δεν δείχνει να το αντιλαμβάνεται αυτό. Αντίθετα, φαίνεται ότι η περιοχή της Μέσης Ανατολής και ευρύτερα θα δεινοπαθήσει λόγω Ερντογάν. Στο Αζερμπαϊτζάν επίσης, μετά τις εκλογές στη Γεωργία, οι εξελίξεις δεν είναι προς την κατεύθυνση που ευνοούν τους αγωγούς μέσω Τουρκίας. Ο Πούτιν ενισχύει το εκτόπισμά του και πλέον τίθενται ερωτήματα για το ποια θα είναι η τιμή του φυσικού αερίου, ποιος ελέγχει το αζέρικο αέριο στη πορεία του προς την Ευρώπη. Αν η Ρωσία έχει λόγο στον τρόπο διέλευσης του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη και στο κόστος διέλευσης, η Τουρκία χάνει το παιγνίδι. Γι' αυτό η Τουρκία θα δώσει μεγαλύτερη σημασία στο αέριο της περιοχής μας.

-Αυτό όμως πιθανότατα σημαίνει περισσότερα προβλήματα για μας. Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα η Ευρώπη θα δείξει διαφορετικό ενδιαφέρον γιατί θα αντιληφθεί καλύτερα ότι πρόκειται για δικό της φυσικό αέριο. Και επίσης ότι μπορεί να μιλήσει ευθέως με το Ισραήλ για να εξασφαλίσει και από τις δικές του ποσότητες, όπως και μελλοντικά με τον Λίβανο.

-Έχουμε περίπλοκες συνθήκες εντός και εκτός, όμως η προσοχή του πολίτη στο θέμα των υδρογονανθράκων σήμερα, είναι το πώς και πότε θα έχουν αντίκρισμα στην κυπριακή οικονομία. Όμως φαίνεται πως οι εξελίξεις επηρεάζονται από σειρά παραγόντων και παικτών, που πολλοί από αυτούς είναι πιο ισχυροί από εμάς. Ποια είναι η εκτίμησή σας; Το πρώτο που έχω να πω είναι πως όσο ανίκανοι και να είμαστε στη διαχείριση των υδρογονανθράκων, όσο και να επιδράσουν επι μέρους συμφέροντα «κάτι θα μείνει»... Είναι τόσο σημαντικό το απόθεμα του οικοπέδου «Αφροδίτη», που ακόμα και να μη βρίσκαμε άλλο, έχουμε αέριο να καλύψουμε τις ενεργειακές μας ανάγκες για 120 χρόνια. Δεύτερο θετικό, είναι ότι υιοθετήσαμε το σύστημα του διαμοιρασμού παραγωγής, με το οποίο διατηρούμε τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα επί των πηγών μας. Αν χειριστούμε καλά τα πράγματα, κατά τη δική μου άποψη, τα παιδιά μας θα αισθανθούν τα μεγάλα οφέλη. Δεν πρέπει να προβούμε σε ενέργειες που ενδέχεται να είναι καταστροφικές τώρα για να δούμε εμείς κάποια οφέλη αλλά να μη μείνει τίποτα για τις επόμενες γενιές.

Η Κύπρος μπορεί να κερδίσει ξανά το στοίχημα

-Με την οικονομία και ιδιαίτερα τον τομέα των υπηρεσιών στον οποίο δραστηριοποιείστε, πώς βλέπετε την επόμενη μέρα; Κανένα από τα πλεονεκτήματα που έχει η Κύπρος στον τομέα της ανάπτυξης υπηρεσιών δεν έχει επηρεαστεί. Οι τράπεζες είναι που επηρεάστηκαν αλλά κανένας νουνεχής ξένος δεν ερχόταν στη Κύπρο για τις τράπεζες μας. Είχαμε τραπεζική κουλτούρα και τη χάσαμε; Είμαστε η Ελβετία ή η Ιρλανδία; Εμείς σαν τομέας υπηρεσιών φέρναμε πελάτες στις τράπεζες. Δεν έρχονται οι τράπεζες να μας δώσουν δικούς τους πελάτες… Το νομικό, διοικητικό και φορολογικό σύστημα ήταν η βάση που προσελκύει τους ξένους. Οι τράπεζες ήταν θετικές ως προς τη διεκπεραίωση συναλλαγών. Αυτά τα έχουμε και τώρα. Δεν έχουμε νέους πελάτες. Γι’ αυτό πρέπει να προσφέρουμε νέες δυνατότητες για να τους προσελκύσουμε. Για παράδειγμα στον τομέα μεταφοράς στην Κύπρο εταιρειών εκμετάλλευσης πνευματικών δικαιωμάτων. Το θέμα είναι να γίνει η αρχή, να προσελκύσουμε τους πρώτους. Επίσης, να επιδιώξουμε συμβάσεις αποφυγής διπλής φορολογίας με νέες χώρες της Αφρικής -Κένυα, Αγκόλα, Τανζανία, Κάπο Βέρντε-, να πάμε στις αραβικές χώρες μέσω του Αραβικού Συνδέσμου. Η Σαουδική Αραβία μπορεί να μας ανοίξει το δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση. Θέλει πολλή και μεθοδική δουλειά από όλους, συλλογικά πια. Όχι από τον καθένα μεμονωμένα. Η Κύπρος υπερέχει έναντι όλων των ανταγωνιστών της. Σε μας εναπόκειται να το δείξουμε στις αγορές και να ξανακερδίσουμε το στοίχημα.

Το Ισραήλ δεν θέλει την Κύπρο προτεκτοράτο της Τουρκίας

-Πώς είναι το πλέγμα συμφερόντων σε σχέση με τους υδρογονάνθρακες, πού επηρεάζει το Κυπριακό και τις εξελίξεις σε σχέση με το πρόβλημα; Το Ισραήλ, αποφάσισε -τελικά- να επιτρέψει την εξαγωγή υδρογονανθράκων. Η βασική έξοδος για τις εξαγωγές είναι η Κύπρος. Παράλληλα, υπάρχουν και αμερικανικά συμφέροντα έντονα - τα οποία όμως δεν θα είναι για πάντα. Το Ισραήλ λοιπόν, δεν θέλει μια λύση που να κάνει την Κύπρο προτεκτοράτο της Τουρκίας - κι αυτό επηρεάζει και τις ΗΠΑ. Μια συνεργασία Ισραήλ, Κύπρου, Αιγύπτου, Ελλάδας, Τουρκίας, δίνει άλλες δυνατότητες στο Ισραήλ και γι’ αυτό πρέπει να εργαστούν για να στρέψουν προς αυτή την κατεύθυνση και την αμερικανική πολιτική. Και αυτό ευνοεί και εμάς. Είμαστε το τελευταίο οχυρό του δυτικού κόσμου σε μια περιοχή τρικυμίας. Παράλληλα, οι εξελίξεις αυτές βάζουν σε δεύτερη μοίρα τη Βρετανία, η οποία δεν αποκρύβει τη δυσφορία της. Αρνητικό γεγονός είναι ο ανύπαρκτος ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

-Αποκτούν πιο ενεργό ρόλο όμως η Ιταλία και η Γαλλία λόγω της εμπλοκής μεγάλων συμφερόντων τους στα κοιτάσματά μας κατά την άποψή σας; Όχι ιδιαίτερα. Για παράδειγμα, ενώ η TOTAL θα προχωρούσε άμεσα για γεωτρήσεις για πετρέλαιο, τελικά θα καθυστερήσει - όχι για πολιτικούς λόγους αλλά γιατί κέρδισε συμβόλαια στη Βραζιλία που της αποσπούν όλο το δυναμικό. Ούτε η Ιταλία επηρεάζεται ιδιαίτερα σαν εξωτερική πολιτική.

-Είχατε στηρίξει ανοικτά την υποψηφιότητα Νίκου Αναστασιάδη στην προεδρία της Δημοκρατίας, είχατε ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση του προγράμματός του για τους υδρογονάνθρακες. Ποια είναι η εκτίμησή σας για τους πρώτους μήνες της προεδρίας του; Θέλω να κρίνω τον Νίκο Αναστασιάδη όχι τώρα, αλλά στα μέσα του 2014. Πρέπει να κάνει ανασύνταξη, να δει πού πάει το πλοίο και να κάνει τις διορθώσεις πορείας. Το θετικό της εικόνας που έχω, είναι ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει καλή γνώση όλων των προβλημάτων και τα αναγνωρίζει - κάτι που είναι το πρώτο βήμα για την επίλυσή τους. Πιστεύω ότι είναι διατεθειμένος να έρθει σε ρήξη με το κατεστημένο για να λύσει τα προβλήματα. Να μην είμαστε ακόμα αυστηροί κριτές. Είναι περιορισμένος ο χρόνος που πέρασε, είχαμε και όλες τις ραγδαίες εξελίξεις του Μάρτη.

- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/koinonia-anthropoi/443/172879/giorgos-pamporidis-na-anaptyxoume-pio-stenes-scheseis-me-to-israil#sthash.aV41qpWo.dpuf

Link to source: http://www.philenews.com/el-gr/koinonia-anthropoi/443/172879/giorgos-pamporidis-na-anaptyxoume-pio-stenes-scheseis-me-to-israil

Noble Energy puts horse before cart | Globes

There is no reason for Noble Energy to begin investing billions in Leviathan before the government decides where it wants the gas to go.

25 November 13 19:16, Amiram Barkat

Noble Energy Inc.'s (NYSE: NBL) muscle-flexing against the government over the development of the Leviathan gas field is an interesting and surprising change. For 13 years, the Houston-based company has kept a low profile and has been very careful not to upset anyone, especially in the government.

The polite Texas company has bitten its tongue more than once, and gotten up the next morning as if nothing had happened. The government has repeatedly changed the game: it passed the Sheshinksi law; it has intervened in signed gas delivery contracts; opened investigations; and threatened to impose controls - but the development of the Tamar gas field was not stopped for even a moment. The field, which was hooked up to the coast in April, used a unique method, the opposite of conventional methods.

In other countries, a government first approves regulations and establishes an infrastructure, after which an energy exploration company signs gas sale contracts with customers, secures financing to develop a field, and develops it. In Israel, this process works backwards.

Instead of the government providing certainty that it will allow developers to raise capital and invest in the development of gas fields, in Israel, the developers first invest billions of dollars without a guarantee of anything. They did not do this out of Zionism, but in the clear assurance that the Tamar gas field came with a guaranteed market. The banks agreed to lend billions of dollars for the project knowing that the Israeli economy was desperate for natural gas from Tamar and that it had no alternative.

Now it is the turn of the Americans to change the rules of the game. What happened at Tamar stays at Tamar. The Leviathan gas field will be developed in accordance with international norms; there will be no "it will be all right" and "trust me". There is no reason for Noble Energy to begin investing billions before the government decides where it wants the gas to go. If Prime Minister's Office director general Harel Locker failed to promote on time approval of the gas terminal construction plan, that is not Noble Energy's problem.

Decision makers at Israeli government ministries should realize that the present postponement of at least one year in Leviathan's development could be just the first postponement. The ministers should know that it's very easy to quantify the financial damage caused to the economy by the government's inability to keep its promises on time. The damage will be paid for, at the voting booth, if not in the courts.

US shale gas boom hits Israel

The US shale gas boom has hit Israel. Natural gas exploration companies in Israel did not have had to wait for the "Financial Times" to know that the global liquefied natural gas (LNG) market is in big trouble. "The global market completely shut down years ago," a developer said today.

Uncertainty about LNG exports to Asia is one of the reasons why Leviathan's rights holders - Noble Energy, Delek Group Ltd. (TASE: DLEKG), and Ratio Oil Exploration (1992) LP (TASE:RATI.L) - have postponed grandiose plans to build monstrous LNG plants at a cost of $10 billion or more. After visits to China, India, and South Korea, Delek discovered six months ago (followed by Ratio and Noble Energy) that the most interesting natural gas market is in Israel's backyard.

In the past few months, more modest plans have been drawn up for the export of Israeli gas. First build a pipeline to Turkey, followed by pipelines to Jordan and Egypt. Customers - Turkish energy companies, Egyptian LNG facilities, and Jordanian manufacturers - will be required to build gas pipelines at their expense, almost as far as the gas field. There will be no phenomenal returns, but the return on investment will be quick and risk will be low. The LNG export option has not been taken off the table, but it's a second priority.

In the past couple of months, the LNG market has actually woken up. Large gas customers who had been sitting on the fence waiting for prices to fall have returned to the market. On the supply side, grandiose export projects, especially in Australia, have been cancelled. The market is discovering the US shale gas demon is not so terrible after all.

Published by Globes [online], Israel business news - www.globes-online.com - on November 25, 2013

Link to source: http://www.globes.co.il/serveen/globes/docview.asp?did=1000896799

TEKMOR Monitor

EMC 2021 . 2021 SEPT 14-16 . NICOSIA